Lees meer

Ongelijkheid

Dalilla Hermans over racisme

‘Ik ben het beu om te doen alsof het allemaal wel meevalt.’ Tien jaar geleden pende Dalilla Hermans die woorden op papier. Ze schreef over haar ervaringen als geadopteerde vrouw van kleur in Vlaanderen. Haar open brief ging viraal en ze ontwikkelde zich tot een stem in het racismedebat in Vlaanderen. Maar dat is niet het enige verhaal dat je over Dalilla’s leven van het afgelopen decennium kunt vertellen. Je kunt ook zeggen: tien jaar geleden trouwde ze met de liefde van haar leven. Ze groeide in haar rol als moeder van drie kinderen en naast activist ontwikkelde ze zich als schrijver, cultureel verbinder en theatermaker.

Ongelijkheid

Milio van der Kamp over armoede en onderwijs

Milio van de Kamp stond tijdens zijn jeugd in een ‘constante survival-modus’. Hij groeide op in Amsterdam-West, in een van de armste buurten van het land, met een gewelddadige vader en een moeder die ondanks een hartkwaal achter de bar moest werken. Water en elektriciteit waren bij hem thuis niet vanzelfsprekend. Hij bedacht een plan om uit de armoede te ontsnappen: een universitaire studie. Maar toen hij zijn docent op het vmbo-k daarover vertelde, zei ze: ‘Misschien moet je wat later mikken.’ Dat deed hij niet.

Via talloze omzwervingen studeerde sociale wetenschappen. Inmiddels socioloog en docent aan de UvA en begeleidt hij eerstegeneratiestudenten. Over zijn ervaring met armoede schreef hij een boek getiteld Misschien moet je wat lager mikken.