Overheden die toegang willen tot alle gegevens van burgers is conceptueel de wereld op zijn kop.

Machtsbalans
De overheid heeft al het monopolie op geweld. Om die machtsbalans nog verder in het voordeel van de overheid te laten doorslaan door haar ook toegang te geven tot het privéleven van haar burgers is haast een garantie op machtsmisbruik en schendingen van belangrijke rechtsbeginselen. Het adagium 'wie niets te verbergen heeft, verbergt niets' is voor zowel de burger als de rechtsstaat veel beter van toepassing op de overheid zelf.

Misdaad
De vrees dat encryptie criminelen in de kaart speelt lijkt op de angst die in 1994 hing rond het gloednieuwe internet. Zo zou ook het anonieme en gedecentraliseerde karakter van het world wide web criminaliteit aanmoedigen. Kijken we naar welke partij het meeste risico loopt slachtoffer te worden van misdaad dan is dat niet de overheid, maar de burger. Wanneer de overheid probeert privacy aan de burger te ontfutselen — zeker met emotioneel geladen termen als 'kinderporno' — doen mensen er goed aan zich de NSA te herinneren. Rechten die 'tijdelijk' worden afgenomen in naam van terreur of andere dreigingen — Patriot Act, Sunsets — worden zelden eenvoudig teruggegeven.

Technologie als doelwit
Als de overheid misdaad wil aanpakken moet zij achter misdadigers aangaan, niet achter de technologie.