'Natuurlijk vind ik het vervelend dat ik niet naar een koffietent kan gaan en kijk ik uit naar het bezoeken van musea, of weer naar kantoor kunnen gaan. Ik kijk uit naar het opnieuw kunnen doen van dingen die ik als vanzelfsprekend beschouwde. Nu pas zie ik dat die zaken bijzonder zijn, het leven de moeite waard maken. Maar de coronacrisis maakt me vooral nederig en dankbaar. Nederig omdat het me bewust maakt van het feit dat er grotere vragen zijn dan mijn eigen ambities. Dit jaar verschijnt mijn eerste boek en voor een debuterende schrijver is dat het belangrijkste wat er is. Maar er zijn zaken belangrijker, zoals het bestrijden van deze crisis.'
'Dankbaar ben ik omdat ik een baan heb. Ik besef dat wie in een land als Nederland een baan heeft, een gezegend mens is. Ik ben geboren in Congo en als ik het nieuws volg en vrienden of familieleden spreek, dan zie ik hoe weinig middelen arme landen als Rwanda en Congo hebben om zich voor te bereiden op zo'n grote crisis. Ik ben op 22 maart teruggekomen uit Rwanda, tijdens de piek van de coronacrisis in Nederland. Ik was daar voor vakantie en kon nog net terug. Bij thuiskomst zag ik duidelijk het verschil tussen beide plekken.'