Als vrouw die geen kinderen wenst, heb ik een rare relatie met mijn baarmoeder. Ik gebruik hem nu niet en ben dat ook in de toekomst niet van plan. Toch zijn er allerlei mensen die mij reduceren tot mijn baarmoeder: je bent pas écht vrouw als je het moederschap kent. De mogelijkheid daaraan te kunnen ontsnappen is een van de belangrijkste ontwikkelingen van de twintigste eeuw.
Deze week is het precies vijftig jaar geleden dat anticonceptie werd opgenomen als mensenrecht, in de Declaratie van Teheran tijdens de International Conference on Human Rights. Anticonceptie stelt vrouwen in staat eigenaar te zijn van eigen leven. Voor de pil was je bestemmingsplan duidelijk: baby's maken. En omdat je vaker dan tweemaal seks in je leven hebt, kon het aantal zwangerschappen hoog oplopen. In het christelijke westen zorgde de kerk er bovendien voor dat met oudere, onbetrouwbare voorlopers weinig geëxperimenteerd werd.
De kinderen die vrouwen baarden belemmerden hun toegang tot onderwijs en verhinderden autonomie. Het kroost bond je aan huis en husband. De keuze die wij nu hebben – geen kinderen of een beperkt aantal kinderen – is radicaal en revolutionair. Het heeft ervoor gezorgd dat vrouwen voor het eerst in de geschiedenis financieel onafhankelijk van mannen konden worden. De gevolgen daarvan zijn nog onduidelijk, we zitten nog middenin deze voortschrijding.
Tekst loopt door onder de afbeelding.