Natuur en milieu

Kadir van Lohuizen is fotojournalist. Hij werkt geregeld in conflictgebieden en staat bekend om diepgravende en langlopende projecten over de zeven wereldrivieren, de diamantindustrie, migratie en klimaatverandering. Hij heeft talloze prijzen gewonnen waaronder twee World Press Photo Awards en de Dirk Scherpenzeelprijs.

Het is 2100 en klimaatverandering heeft de wereld grondig veranderd. De mens heeft extreme opwarming weten af te wenden. Hoe zijn we daar gekomen?

Na ontkenning en depressie over klimaatverandering, is cultuursocioloog Ruben Jacobs nu strijdvaardig geworden. Het is tijd om iets te doen. En veel tijd is er niet, dus wel nu.

Hitterecord na hitterecord sneuvelde in de maand juli. Klimaatverandering is geen toekomstmuziek meer, maar aanstaande, betoogt Ruben Jacobs. Tijd om er serieus mee aan de slag te gaan.

Regelmatig maakt zich een vreemde mengeling van levenslust en angst van hem meester. Nu cultuursocioloog Ruben Jacobs vader is geworden, voelt de klimaatcrisis des te dringender aan.

Heftige bosbranden die honderdduizenden vierkante kilometers verwoesten. Het lijkt het nieuwe normaal dankzij klimaatverandering. Maar het is ernstiger dan dat. Het nieuwe normaal is dat er geen normaal meer is.

In de moderne wereld meten we de (financiële) gezondheid van samenlevingen met het bbp. Maar te vaak leidt dat tot absurde logica.

Het langverwachte nieuwe boek van de Britse schrijver Robert Macfarlane is een diepe duik onder de aardoppervlakte. Benedenwereld is een onderzoek naar onze verstandhouding tot licht, leven, donker en de dood.

Afgelopen week verscheen het meest uitgebreide en omvangrijke VN-onderzoekrapport naar de staat van onze natuur tot nu toe. De conclusie is vernietigend: de wereldwijde biodiversiteit gaat zwaar gebukt onder onze collectieve overconsumptie en vervuiling. De mens ondergraaft daarmee het voortbestaan van velen soorten, inclusief zichzelf. Het roer moet radicaal om, maar hoe?

Things fall apart, the center can not hold, schreef W. B. Yeats tijdens de nasleep van de Eerste Wereldoorlog. Zijn gedacht is veelvuldig geciteerd. Cultuursocioloog Ruben Jacobs begrijpt waarom.

'Het is erger dan je denkt, veel erger.' Zo luiden de onheilspellende openingswoorden van De onbewoonbare aarde, het onlangs in het Nederlands vertaalde boek van de Amerikaanse journalist David Wallace-Wells. Hij heeft het over klimaatverandering.

Als we de toekomst inruilen voor het onvoltooide verleden, leven we met de rug naar de toekomst. Met de uitdagingen waar we voor staan, is dat een recept voor ellende.

Dieren leggen massaal het loodje. Deze massa-extinctie wordt veroorzaakt door de mens. En bedreigt onherroepelijk ook onze eigen soort, zegt filosoof René ten Bos.

Stel je een miljoen mensen voor, die allemaal tien kilo minder vlees eten, elektrisch rijden, zonnepanelen nemen en niet met het vliegtuig op vakantie gaan. Dat staat gelijk aan één procent van de uitstoot van Shell.

Protesteren tijdens de klimaatmars geen zin? Integendeel. Protest leidt niet meteen tot directe politieke actie maar heeft een diepere uitwerking: het motiveert mensen om zich extra in te zetten voor een bepaalde zaak.

Klimaatverandering is het dringendste en dwingendste probleem van de eeuw, stelt regisseur en klimaatactivist Nic Balthazar. Maar hij is hoopvol: nu hebben we nog tijd om het tij te keren.

We zitten middenin een klimaatstorm en er is geen tijd meer voor business as usual. De klimaatspijbelaars begrijpen dat heel goed.

Terug naar de natuur om een eenvoudig leven te leiden. Het klinkt schattig en idyllisch, maar het is een mythe. Want ook al hebben we de wereld verstopt onder een laag betonnen beschaving: we zijn nooit uit de natuur we geweest.