Vorige week werden de resultaten gepresenteerd van een groot Amerikaans onderzoek naar orgasmes tijdens seks. De resultaten, gemeten onder 52.000 mensen: 95% van de mannen zegt altijd of regelmatig klaar te komen tijdens seks, tegenover slechts 65% van de heteroseksuele vrouwen. Voor lesbiennes liggen de percentages stukken hoger.

Je kunt hieruit concluderen dat heteroseksuele vrouwen de minste kans hebben op een orgasme tijdens seks. Je kunt ook zeggen: seks hebben met een heteroseksuele man reduceert je kans op een orgasme aanzienlijk.

Schandalig, ja. Tegelijkertijd helpt het niet echt om heel hard te roepen 'schandalig', want het maakt eigenlijk een groot deel van de vrouwen — de vrouwen die dus doen aan heteroseksuele seks, de 35% die niet of niet vaak genoeg klaarkomt — monddood. Ze worden slachtoffer gemaakt van een schandaal, en niemand wil slachtoffer zijn van een schandaal, dus ik vrees dat de meeste van hen die resultaten beschroomd lezen, zich erin herkennen en hun mond houden. Alleen de vrouwen die níet binnen de onderbedeelde categorie vallen zullen hun mond open doen om (nogal terecht) van schandaal te spreken.

Ik wilde dit onderwerp niet behandelen als een 'licht' onderwerp tegenover de ernst van het populisme, ultra-rechts en het algehele gevaar van ineenstorting van westerse democratieën. Ik denk juist dat het al veel te lang weggezet wordt als licht, en dat het bijdraagt aan een trend die al eeuwen in de mode is, namelijk: het ondermijnen van plezier van vrouwen in seks. En daarmee de mythe van vrouwelijke passiviteit in het algemeen meer kracht bij zetten.

Biologisch gezien maakt het niet erg veel verschil of vrouwen klaarkomen, zo luidt het eeuwenoude verhaal, dus het vrouwelijke orgasme is niet meer dan een surplus, een mogelijke maar zeker niet noodzakelijke bijkomstigheid.

Ik herinner me het vak 'verzorging' op de middelbare school. Het hoofdstuk seks ging over condooms en de pil en de verwoestende gevolgen van AIDS. Het ging over meisjes niet dwingen tot seks als je dronken bent als jongen. Het ging over de hoeveelheid sperma die een man verliest tijdens een orgasme. We moesten dat schatten door plastic cups te vullen met melk - hilariteit alom. Over vochtverlies van vrouwen tijdens seks werd niet gesproken. Over plezier voor vrouwen trouwens ook niet.

Pas sinds een paar maanden weten we überhaupt hoe de clitoris er in zijn geheel uitziet, met dank aan de Franse wetenschapster die er een 3D model van printte voor seksuele opvoedingslessen op middelbare scholen — open source, dus voor iedereen met een 3D printer bij de hand gratis af te drukken. Het is een prachtig ding, dat ik graag op mijn nachtkastje zou zetten.

Weten hoe je eigen geslachtsorgaan eruit ziet, helpt enorm bij het begrijpen ervan. Kennis die eerst vaag en intuïtief was — letterlijk: tasten in het duister — is nu concreet en zichtbaar geworden. Voor iedereen die wel eens seks heeft met een vrouw is dat ontzettend nuttige en mogelijk levensveranderende kennis.

Misschien hoef ik me dan in de toekomst ook iets minder te ergeren bij films die, bijvoorbeeld, lesbische seks in beeld brengen, zoals Park Can-wooks The Handmaiden, die ik laatst in de bioscoop zag. De seksscenes tussen de twee vrouwen zien eruit als een soort olympische spelen waarbij alle standjes de revue passeren alsof het atletiekonderdelen zijn. Standjes die vooral zoveel mogelijk lijken op heteroseksueel neuken, maar waarvan het maar nauwelijks voorstelbaar is dat ze werkelijk zouden leiden tot een orgasme.

Naar aanleiding van het orgasme-onderzoek stond in een serieuze Vlaamse krant een lijstje tips ter bevordering van het heteroseksuele seksleven. Een van die tips was: trek sexy lingerie aan. Van sexy lingerie heb ik persoonlijk nog nooit een orgasme gekregen. Een orgasme is bovendien geen ruilmiddel dat te verkrijgen is met een kanten onderbroekje. Beter gaan we massaal aan het 3D printen van die clitoris — zodat de orgasmes uiteindelijk misschien wat eerlijker verdeeld worden tussen mannen en vrouwen — ja, net zoals de banen in de politiek dus.