Even vrij naar Churchill: nooit eerder in de geschiedenis van de landbouw hadden zovelen, zoveel goed voedsel te danken aan zo weinigen. Na ruim 10.000 jaar sappelen zijn we er in geslaagd een landbouwsysteem in te richten dat ons overstelpt met voedsel. Eén boer, gesteund door een flinke hoeveelheid kapitaal, techniek, water en chemicaliën kan een ongekende hoeveelheid voedsel produceren.

Sprong voorwaarts
Die grote sprong voorwaarts is ontzettend nieuw. De twintigste eeuw zag achtereenvolgens de brede verspreiding van kunstmest, verbeterde genetica en inzet van landbouwmachines en andere technische oplossingen. De productie werd in sommige gevallen verviervoudigd. Een ongekende ontwikkeling die de geschiedenis in is gegaan als 'de Groene Revolutie'.

Beleid
Maar in de westerse landen waar deze vorm van landbouw dominant is geworden, speelt nog een factor een belangrijke rol: het overheidsbeleid dat voedselproductie regelt. In zowel de VS als de EU spelen omvangrijke, maar desalniettemin voor het grote publiek nogal onbekende beleidsstukken een cruciale rol in de productie van ons voedsel. De Amerikaanse Farm Bill en het Europese Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB) bepalen in zeer grote mate welk eten verbouwd wordt, tegen welke prijs, wat er geïmporteerd wordt en wat boeren er aan overhouden.

Voedsel ≠ landbouw
De laatste jaren is er steeds meer aandacht voor de problemen die het intensieve landbouwmodel met zich meebrengt. Het milieu, het klimaat, de boer en de consument hebben eigenlijk allemaal behoorlijk te lijden onder de negatieve gevolgen van het nieuwe model. Daarom gaan er steeds meer stemmen op het landbouwbeleid onderdeel te maken van een voedselbeleid waarin voedsel en aspecten en facetten die daarmee samenhangen een rol spelen. Dus niet alleen landbouwproductie, maar ook: wie gaat het eten? Welke impact heeft het op de biodiversiteit, milieu en leefomgeving? En: willen we wel dat één boer met een GPS-gestuurde tanks over zijn velden moet denderen om zoveel mogelijk, zo goedkoop mogelijk te produceren?

Want eindelijk, na ruim tien millennia, hebben we de keus. We kunnen het inrichten zoals we willen.

Er zijn dus ook heel belangrijke positieve gevolgen; zie Churchill quote.