Als we zo gelukkig zijn in Nederland, waarom lukt het ons dan niet om gelukkig te zijn?
'Dat is de cruciale vraag in Nederland op de sofa, waar geen eenduidig antwoord op te geven is. Maar misschien zit het antwoord verscholen in de vraag zelf: het lukt ons niet om gelukkig te zijn omdat we gelukkig willen zijn. Het is een wijdverbreid misverstand dat geluk iets is wat we kunnen nastreven. Toch zal je in 2000 jaar geschiedenis van de filosofie geen denker vinden die onderschrijft dat geluk een doel is wat we kunnen verwezenlijken. In de klassieke filosofie zijn er drie dingen die het nastreven waard zijn: het goede, het ware en het schone. Geluk is daarin bijvangst, maar nooit een doel op zich.'
'Vóór onze tijd was geluk iets wat mensen zo nu en dan overviel, maar wat nooit binnen het bereik van de mens zelf lag. Inmiddels leven we in een heel merkwaardige samenleving waar het nastreven van het geluk een doel op zich geworden is. Tot voor kort waren we nog te druk met zorgen dat we voldoende eten en drinken hadden: de publiekelijke toegang tot noodzakelijke voorzieningen hebben we pas sinds 80 jaar. Mensen moesten zich volledig inspannen om te kunnen overleven, om maar niet te sterven. Sinds de Tweede Wereldoorlog is dat verdwenen.'
'We hebben veel tijd gekregen om ons bezig te houden met andere aspecten. En dat is toegegroeid naar een centrale wens: ik wil gelukkig worden. Elk moment dat ik niet gelukkig ben, wordt als een verloren moment gezien. Dat maakt dat wij niet gelukkig kunnen zijn. We kunnen het niet bereiken door ernaar te streven. Alleen maar door er ontvankelijk voor te zijn op het moment dat het geluk zich voordoet.'
Tekst loopt door onder de afbeelding.