Een man stak zijn hand in een bijenkorf omdat hij het gevoel in zijn handen verloor.
Een wanhoopsdaad om zich de tast en de aanraking te herinneren. Omdat we gek worden van gemis als we niets meer kunnen voelen, zelfs als dat gevoel gruwelijke pijn is.
Gif als medicijn
Toen de man zijn opzwellende hand uit de korf haalde waren het allereerst zijn ogen die de bijensteken waarnamen. Ziek van geluk was hij toen hij de gloeiende pijn in zijn hand voelde trekken. Die dag ontdekte hij verrast dat het bijengif als een medicijn voor zijn zenuwen werkte. Tien steken werden zijn herhaalrecept. De bijen hebben hem zijn gevoel teruggegeven.
Gulle heelmeester
Niemand kent de waarde van zo'n steek beter dan de bij zelf, die deze climax met haar leven moet bekopen. Een bij verliest met haar angel een deel van haar ingewanden en sterft begrijpelijk niet veel later. Alleen een koningin overleeft haar eigen steek. De gebaren van een bij zijn bezield; zij is daarbij een gulle heelmeester. Want ook de honing die zij maakt, heelt onze pijn en wonden beter dan de beste zalf of pleister.
De mens als bij
De meest gevierde bij zal Wolfgang Laib zijn, die geroemd wordt om de kamers zie hij bouwde van solide platen bijenwas (een 'Wachsraum' is te zien in museum De Pont in Tilburg). Aan een werkster gelijk verzamelde hij met een gouden geduld de pollen uit de omgeving van zijn woonplaats. Na 20 jaar had hij genoeg verzameld om een gouden tapijt mee neer te leggen in het MoMA in New York.
Wederdienst
Maar niet elke bij behandelen wij met een gelijk ontzag. Het zou ons sieren als we haar een dankbare wederdienst zouden bewijzen. We hoeven ze slechts een land en wat melk te geven, de rest doet zij zelf.
Bekijk hier de bijzondere foto's van kunstenaar Wolfgang Laib die op delicate wijze met hand, zeef en pincet The Pollen from Hazelnut installeert in het Museum of Modern Art in New York.