Weet je nog? Op de lagere school, de jongetjes die na een rotopmerking 'grapje!' zeiden als je boos dreigde te worden. De spagaat waar je dan in terecht kwam, de ergernis. Precies waar ze je wilden hebben. Want woorden mogen niet worden tegengesproken door daden (vuisten) en grapjes moeten niet serieus genomen worden. In plaats van 'grapje' had de pestkop net zo goed 'buutvrij!' kunnen roepen.
Die jongetjes uit mijn kindertijd zijn nu groot en hebben hun tactiek geperfectioneerd op het internet. In plaats van 'je moeder stinkt' schrijven ze nu 'het overspoelen van Witte naties met niet-witten komt neer op een gecalculeerde genocide van een etnische groep' en beweren ze dat de Holocaust een hoax is. Behalve het feit dat dit ongeveer net zo grappig is als het dissen van moeders' lichaamsgeur, heeft de spreker van beide beweringen niet het doel bewijs te leveren voor de claims. Het gaat hem er slechts om de toehoorder te provoceren op zo'n manier dat een weerwoord ertegen de pestkop in de kaart speelt.
De beste manier om feiten te veranderen in alternatieve feiten, is het bespotten van zowel de feiten als de brenger ervan. In plaats van naar de juf rennen omdat de tegenpartij je een klap wil verkopen, is het online voldoende om te zeggen: 'toon maar aan dat er geen sprake is van een genocide op witte mensen via immigratie en dat de Holocaust geen hoax was', om jezelf buiten schot te plaatsen. Voor een mentale gesteldheid die de lagere school nooit is ontgroeid is de meme hiervoor een ideaal vehikel.