Op 9/11 werd de wereld in één klap bekend met de agressieve terreur van Al Qaida en later IS. Het was de directe aanleiding voor angst van allerlei: angst voor aanslagen, angst voor de medemens, vliegangst, onzekerheid over het gevoerde beleid.
In de spagaat
De angst uit zich in verhalen die ons nog banger maken, in veiligheidsmaatregelen die eigenlijk nauwelijks effect hebben en een situatie waarin we ons in spagaat voelen: we willen vrijheid, maar vrezen dat anderen die vrijheid misbruiken.
Rare dingen
Dan gebeuren er rare dingen: Khairuldeen Makhzoomi werd van een vliegtuig gezet omdat hij Arabisch sprak, tot angst van een medepassagier. Laolu Opebiyi moest het vliegtuig verlaten omdat zijn buurman het woord 'prayer' zag staan in een WhatsAppgesprek. Ook een Irakees mocht vanwege de nieuwsgierigheid van zijn medepassagier niet mee met het vliegtuig. Econoom Guido Menzio krabbelde een differentiaalvergelijking in zijn notitieblok en werd als verdacht aangemerkt door de dame naast hem. Het vliegtuig vertrok twee uur later dan gepland. Alles naar aanleiding van (onjuiste) vermoedens, onderbuikgevoelens en aangewakkerde angst en oplettendheid met betrekking tot alles wat de vrijheid zou kunnen beperken.
Struisvogelpolitiek
Soms lijkt het me een prima idee als iedereen de struisvogeltactiek toepast. Kop in het zand en de jezelf afsluiten voor de bange, boze buitenwereld. De schreeuwende politici die vrijheid beloven, maar dat ten koste van de medemens doen, in de leegte laten schreeuwen. Leven, laten leven en samenleven.