De bedenktijd bij abortus is een extreem betuttelende maatregel die we in Nederland te danken hebben aan de confessionele partijen. Zij wilden niet toegeven aan de eis van vrouwen die streden voor het recht op abortus. De feministen waren aanhoudend, maar hun succes was alsnog een compromis, zoals ik hier al eerder schreef. De wachttijd is bevoogding, een motie van wantrouwen tegen ons handelingsvermogen.
Wij vrouwen zijn wispelturige wezens. Onze hormonen doen van alles met ons, waardoor we vaak niet voor rede vatbaar zijn. Dan kan je ook niet verwachten dat we autonoom levensbeslissingen maken. Ons recht op zelfbeschikking geldt daarom even niet als we een abortus willen. Dan moeten we verplicht vijf dagen wachten: zonder zo'n periode zouden we, zo is de gedachte, wel eens te onachtzaam, onnadenkend en onverantwoordelijk met ons eigen lichaam omgaan.
Direct na de abortus vond 97,5 procent dat ze de juiste keuze hadden gemaakt. Na vijf jaar was dit percentage 99,0 procent.
We zijn niet het enige land waarbij een reflectietermijn verplicht is. In België werd de wachttijd onlangs verkort van zes dagen naar 48 uur. In Duitsland moet je drie dagen nadenken en in Frankrijk een week. Hoe terecht is deze denktijd? Hebben vrouwen die een abortus ondergingen vaak spijt?
Nee, zo laat onderzoek helder zien. Meerdere studies uit verschillende landen tonen duidelijk aan dat abortus op de korte én lange termijn niet samenhangt met negatieve emoties. Het zijn juist positieve emoties die overheersen, zoals opluchting.
Ook recent Amerikaans onderzoek stelt vast dat vrouwen vijf jaar na de ingreep geen spijt hebben. Een groep van 667 vrouwen werden op twee momenten ondervraagd, met dus een tussenperiode van vijf jaar. Het was een diverse groep, zowel in etnische en geografische afkomst als qua opleidingsniveau en leeftijd. Ongewenste zwangerschap maakt wat dat betreft geen onderscheid.
Ongeveer de helft vond het moeilijk om voor een abortus te kiezen. Daarbij speelde vooral mee of de vrouw al kinderen had. De mate waarin vrouwen ervaarden dat er stigma kleeft aan abortus deed er ook toe: wanneer dat zo is, is het een moeilijkere keuze.
©
Brainwash
Zoals de grafiek laat zien, waren er bij 17 procent aanvankelijk negatieve gevoelens, zoals verdriet en schuldgevoel. Die gevoelens nemen met de tijd echter sterk af. Als emotie overheerste ook in deze studie opluchting, en die emotie bleef ook het sterkst hangen. Direct na de abortus vond 97,5 procent dat ze de juiste keuze hadden gemaakt. Na vijf jaar was dit percentage 99,0 procent. Ook hierbij geldt dat er een negatief effect is van ervaren abortusstigma.
De onderzoekers schrijven dat hun inzichten van belang zijn voor beleid dat is ingegeven door claims over de emoties van vrouwen die ongewenst zwanger zijn. Dit onderzoek laat zien dat dit onterecht is en dat een anti-abortusklimaat wel echt schadelijk is voor hun welzijn. Het is tijd om de wachtperiode in Nederland te verkorten naar nul. Niemand kiest lichtzinnig voor een abortus en we laten ons steeds minder een schuldgevoel daarover aanpraten. We zijn baas in eigen buik en heerser van ons hoofd.