"Kindertekeningen slechter van kwaliteit dan 20 jaar geleden." De verontrustende kop prijkt bovenaan op de website van nu.nl. Kinderen zouden schematischer tekenen dan vroeger. Gelukkig wist de Onderwijsinspectie nog wel te melden dat er geen norm was bepaald ten aanzien van tekenprestaties. Dat scheelt.
In het artikel wordt druk gespeculeerd over de mogelijke oorzaken van het afstompende tekentalent van de jeugd. De hedendaagse beeldcultuur zou leiden tot een gebrek aan verbeeldingskracht.
Als arts en onderzoeker bij de afdeling chirurgie heb ik een haast ongezonde verslaving voor anatomische preparaten en tekeningen. Goed opereren is als goed tekenen. Het is heel belangrijk om goed te kijken. Onze samenleving wordt steeds meer gereduceerd tot abstracte modellen: schematische metronetwerken, animaties of iconen.
Zo'n schematisch netwerk zie je ook terug als je je verdiept in de anatomie van de zenuwen die van onze nek naar onze armen lopen: de plexus brachialis. Dit gebied is belangrijk bij het verwijderen van klieren bij borstkanker. Al heb je het netwerk schematisch honderden keren getekend, de werkelijkheid is confronterend complex. Toch zet je pas je mes als je weet waar je bent.
Lastig als je als tiener ongeveer op elk moment van de dag een klein apparaat in je zak hebt zitten dat je piepend, bliepend en vibrerend om aandacht vraagt. Gelukkig hadden Da Vinci en Michelangelo nog geen smartphone. Dan waren het Laatste Avondmaal en de Sixtijnse kapel vast gesneuveld onder een tsunami van WhatsAppjes.