U noemt zichzelf geen schrijver, geen dichter, maar Asielzoeker des Vaderlands. Waarom?
'Ik ben in Irak geboren als asielzoeker en heb altijd asiel gezocht. Soms vind ik asiel voor mijn lichaam, soms voor mijn ziel. Maar nooit vind ik asiel voor beide. Asiel voor beide is een thuisgevoel, dat heb ik nooit gehad. Alleen in de negen maanden die ik in de baarmoeder doorbracht, denk ik. Ik ben een eeuwige asielzoeker en ik vind dat ook niet erg. Ik ben geen Irakees, ik ben geen Nederlander, ik hoor bij niemand. Soms vragen mensen me of ik uit Pakistan kom, soms of ik uit Chili kom. Ik antwoord altijd met ja. We behoren allemaal tot de aarde toe, toch?'
En is het dan bescheidenheid, dat je jezelf geen schrijver noemt?
'Schrijven is mijn hobby. Ik speel ook zes akkoorden gitaar, maar ik noem mezelf toch ook geen gitarist? Ik ben trots op mijn schrijven en vind het leuk om te schrijven. Ik ruim er mijn hoofd mee op, van alle rommel en onzin om me heen. En kijk naar schrijvers, kijk naar dichters: bijna allemaal drinken ze en zit hun ego ze in de weg. Zijn ze ontevreden dat ze niet genomineerd zijn voor een literatuurprijs. Ze schrijven hun boeken op zolder, in een huisje in Italië. Ik denk dat een asielzoeker − die van douane naar douane, van gevangenis naar gevangenis en van asielzoekerscentrum naar asielzoekerscentrum gaat − meer heeft meegemaakt dan de gemiddelde schrijver.'
U heeft meer dan acht jaar in asielzoekerscentra gezeten.
'Dat was nog altijd beter dan in Irak. Ik had een douche, er was centrale verwarming. Het enige dat je moet doen is je melden bij de vreemdelingenpolitie en de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). Je kunt per dag drie condooms ophalen bij de receptie en vier paracetamol. Oftewel: je mag vier keer per dag hoofdpijn hebben en drie orgasmes. En nee, voor een Europeaan is een asielzoekerscentrum geen luxe, die houdt het nog geen minuut uit daar. Maar ik kwam uit Irak. En wat was Irak in mijn tijd? Dat was Saddam Hoessein, het leger, Abu Bakr al-Baghdadi, aanslagen. Ik heb broers verloren, vrienden verloren. Dan is een asielzoekerscentrum nog altijd beter.'
Tekst loopt door onder de afbeelding.