De gecultiveerde ongedurigheid van de appende instant-mens komt met een prijs. Het gaat niet alleen ten koste van zijn concentratie- en aandachtsvermogen, maar heeft tevens gevolgen voor zijn empathische aanleg. Situaties van saaiheid of verveling, waarin de aanhoudende onmacht om de tijd te verdrijven zich niet zomaar laat wegscrollen, cultiveren namelijk het geduld en prikkelen de verbeelding, twee typisch menselijke capaciteiten die onontbeerlijk zijn voor het aankweken van zoiets als empathie.
Dit punt werd wel heel trefzeker door digitale detoxer Arne gearticuleerd: 'Omdat je geen technologie hebt, laat je je gedachten meer over de dingen gaan. Omdat je het even kunt verwerken, worden zaken duidelijker en krijg je veel meer inzichten. Het maakt je meer vergevingsgezind naar jezelf en naar anderen.'
Hoe deze vergevingsgezindheid naar jezelf er in concreto uit kan zien, ondervonden de detoxende millennials in relatie tot hun eigen gevoelens. Verschillenden verklaarden dat zij gedurende het onthoudingsexperiment makkelijker in het reine kwamen met gevoelens van ergernis of frustratie. Arne kwam waarschijnlijk tot de kern van de zaak toen hij stelde dat de ruimte die tijdens de detox gecreëerd werd ervoor zorgde dat 'je dichter bij je gevoel kwam' en dat negatieve gedachten sneller verdwenen. Naar eigen zeggen kreeg hij meer rust om tot een afweging te komen: 'Ga ik iets met die gedachte doen of niet?'
De tekst gaat verder onder de foto.