Verliezers kunnen zich niet onttrekken aan de beslissingen van de winnaars. Dit is een eigenaardig onderdeel van het democratische model waarover vrijwel niemand zich schijnt te verwonderen.

Het gevolg van deze opzet is dat streven naar macht over je eigen leven via de stembus ook altijd een streven naar macht over anderen betekent. Die 'anderen' zullen op hun beurt bij de volgende verkiezingen proberen de 'schade' te herstellen.

Onderdeel van dit systeem is echter dat de schade nooit wordt hersteld. Alleen de rollen van 'winnaar' en 'verliezer' blijven overgaan van de ene partij op de ander.

Het resultaat is dat steeds meer partijen hopen de schade te herstellen. Allemaal hebben ze net iets andere of zelfs tegenovergestelde idealen en claimen ze te handelen in het algemeen belang. Het algemeen belang is echter, door de onvermijdelijke verdeling van de stemmers in winnaars en verliezers, nooit in het belang van allen.

Een opvallende eigenschap van nieuwe partijen, is dat ze 'directe democratie' beloven, in de vorm van lokale inspraak en referenda.

Maar waarom hebben we nieuwe politieke partijen nodig om meer zeggenschap te krijgen over ons eigen leven? Politieke partijen zijn er om zeggenschap te krijgen over anderen. Maar misschien willen mensen helemaal geen nieuwe vorm van zeggenschap over anderen, simpelweg meer zeggenschap over zichzelf.

Ook voor de nieuwe partijen geldt dat een streven naar verbetering van je eigen leven voelt als een verslechtering voor iemand anders. Directe inspraak beloven, zonder de onvrijwillige wederzijdse afhankelijkheid aan de wortel van het democratische systeem weg te nemen, klinkt als meer van hetzelfde.

Het resultaat van meer keuzemogelijkheid is hooguit dat de lont wat langer wordt, maar helemaal uit het kruitvat verdwijnen zal hij niet.