Artikelen

We moeten ons nu afvragen hoe we verder willen, na de coronacrisis, stelt filosofiestudent Nathalie Hollaar. Kiezen we voor hetzelfde destructieve pad, of slaan we een andere richting in?

Nog vier jaar Trump? Die vraag staat in november centraal tijdens wat volgens Amerika-correspondent Casper Thomas wel eens de belangrijkste Amerikaanse presidentsverkiezingen ooit kunnen worden.

Artsen en verpleegkundigen die op de spoedeisende hulp moeten beslissen wie in leven blijft en wie sterft. In Italië was dat twee weken geleden al aan de orde, in Nederland is die situatie niet ondenkbaar. Ook nu al worden er ingrijpende keuzes gemaakt, stelt medisch ethicus Suzanne van de Vathorst.

Zijn wetenschap en religie verzoenbaar? Ondanks de ogenschijnlijke tegenstelling, gelooft literatuurwetenschapper Warda El-Kaddouri van wel.

De afgelopen weken is de coronacrisis in een stroomversnelling gekomen. Doden, ziekenhuisopnames, afstand houden, hamsteren, thuis werken en thuis leren zijn nu aan de orde van de dag. Het hoofd bieden aan de coronacrisis vraagt lichamelijk, sociaal en geestelijk veel van mensen. Ook moreel is het nogal een uitdaging, stelt psycholoog en theoloog Jackie June ter Heide.

Alarmcentrales die platgebeld worden door burgers die drie of meer mensen samen zien en online scheldkanonnades gericht op bezoekers van het strand, afgelopen weekend. We zijn goed in elkaar de maat nemen, stelt Denker des Vaderlands Daan Roovers: 'In een crisis zie je je eigen wereldbeeld bevestigd.'

In veel landen verschuift het brandpunt van de corona-epidemie nu naar de kern: de strijd op de intensive care. Hoe kijken we aan tegen de artsen die en het zorgpersoneel dat van minuut tot minuut vechten om levens te redden?

Vannacht sliep Stine Jensen slecht. Ze piekerde over haar moeder en over de ongrijpbare nieuwe realiteit. Die van het coronavirus.

Uit onderzoek blijkt dat cisgender heteromannen op leeftijd vier keer vaker dan vrouwen helemaal geen vertrouwelingen hebben.

In Brainwash Talks van Human buigen journalisten, schrijvers, wetenschappers, theatermakers en filosofen zich over de grote persoonlijke en maatschappelijke vragen van nu. Deze keer wiskundige David Eelbode met een pleidooi voor fundamentele wiskunde.

Solidariteit en broederschap is het enige wat we hebben in het betekenisloze bestaan volgens Albert Camus, legt Karim Benammar uit.

Het coronavirus heeft in korte tijd iets voor elkaar gekregen waar wetenschappers, klimaatactivisten en een toenemende schare bezorgde burgers al decennia voor pleiten: minder spullen, minder reizen, minder vervuiling. Kortom: het heeft de planeet verslindende productie en consumptiemachine van de mondiale economie tot stilstand gebracht, stelt Ruben Jacobs.

Waarom heb ik nooit eerder van Andreas Burnier gehoord, vraagt schrijver Nikki Dekker zich af.

Chanel Miller werd aangerand na een feestje op de campus van Stanford University. Lang deed iedereen haar geloven dat het haar eigen schuld was.

Met een angstwekkende snelheid nestelt het onvoorstelbare zich in ons tot voor kort juist heel goed voorstelbare, dagelijks leven. Gevolg: je kunt over niets anders dan het onvoorstelbare nadenken. Maar of dat gezond is?

In een tijd waarin we overstelpt worden met problemen van schrikwekkend formaat, schieten de kleine dingen die je als individu doet al gauw te kort. Met een soms wat krampachtige glimlach tekende Carmen Felix haar ergernissen over de wereld op in Je kunt het ook nooit goed doen, dat eind vorig jaar verscheen.

Corona is niet alleen een enorm klotevirus, het is ook een uitgelegen kans om maatschappelijke solidariteit opnieuw uit te vinden, stelt cultuursocioloog Ruben Jacobs.

De diep menselijke angst voor infectie is wijd verbreid in literatuur, films en populaire televisieseries. Maar kan 'virusfictie' troost bieden nu de crisis rond Covid-19 afstevent op een koortsachtig hoogtepunt, vraagt Gawie Keyser zich af.