Artikelen

Waar is de vangrail van onze maatschappij? Dat vraagt strafrechtadvocaat Natacha Harlequin zich af, nu ze steeds vaker cliënten met complexe gedragsproblemen ziet. Harlequin verdedigt verdachten van moord tot terrorisme en verkrachtings- tot drugszaken.

'Een claim op absolute macht', noemde filosoof en schrijver Maxim Februari het, dat minister-president Mark Rutte niet bespreekt onder welke condities de coronamaatregelen weer worden ingetrokken. Februari is alert op de inperking van grondrechten, en ziet in de corona-aanpak een algemener verlangen om onzekerheid in de greep te houden via controle en surveillance.

Activist Don Moussa Pandzou is moe, moe van het telkens opnieuw moeten praten over racisme. In het panafrikanisme, dat uitgaat van een sterk Afrika, vindt hij kracht en trots.

Ik zit in een bushokje, te wachten op bus 38. Anderhalve meter verderop zijn twee mensen die ik niet ken druk in gesprek. Het is niet netjes om gesprekken af te luisteren, en het is cliché om die gesprekken in een column op te tekenen, maar geef me het voordeel van de twijfel. Straks ga ik het over haaien hebben.

Stadsgeograaf Rivke Jaffe doet onderzoek naar milieuproblematiek en de ongelijke verdeling daarvan.

Besmettingscijfers, ziekenhuisopnames, overlijdenscijfers, de R-waarde; cijfers spelen een belangrijke rol in onze omgang met de onzekerheid van de coronacrisis. Volgens Sanne Blauw, journalist bij De Correspondent, komt dat voort uit een behoefte aan zekerheid.

Als je sorry zegt omdat je op zoek bent naar verlossing, maak je de situatie alleen maar erger, schrijft Gawie Keyser naar aanleiding van het 'sorry' van Rutte, De Jonge en Grapperhaus.

Als kind droomde biomedisch ingenieur Dan Jing Wu van een superkracht waarmee ze mensen beter zou kunnen maken. Een droom die ze nu tot werkelijkheid maakt.

Steeds meer ziet schrijver Anne van den Dool ze om zich heen: leeftijdsgenoten die zich vastlopen, die zich kapot gewerkt hebben en met een burn-out bij de dokter belanden. Misschien nog wel zorgwekkender is dat er gedaan wordt alsof die burn-out erbij hoort, een logisch onderdeel van het carrièrepad.

De coronacrisis laat zien wat onzekerheid met de samenleving doet. Volgens psychiater Floortje Scheepers kunnen we als samenleving en individu daar slecht mee omgaan.

De dode moeder is een gevestigd thema in de literatuur. In veel series en films is het een zogenoemde trope. Waarom, vraagt sociaal wetenschapper Linda Duits zich af.

Niet-weten wordt vaak gezien als domheid of zwakheid. Ten onrechte, volgens filosoof Pieter Adriaens. Niet-weten is het begin van kennis.

Wat is de plek van natuur in onze samenleving? Bestaat de natuur nog wel in dit tijdperk? En hoe blijven we er zorg voor dragen? Door haar haar gang te laten gaan, of juist door in te grijpen? Journalist Addie Schutte zet verschillende opvattingen op een rijtje.

Openhartig, dromerig maar onverschrokken spreken ze in je oor, en vertrouwen je innige details toe over hun verlangens, sensualiteit en intimiteit. Voor installatie BLOOS, de mannen, voerde theatermaker Marte Boneschansker gesprekken met mannen tussen de 18 en 96 jaar oud. Over mannelijkheid, hun lichaam en wie zij zijn voorbij dat lichaam.

Hoe kunnen we als land en samenleving accepteren wie we zijn door de gevolgen van ons koloniaal verleden? We spreken met theatermaker Ira Kip over inclusief herdenken en de lange weg van bewustwording die Nederland nog te gaan heeft.

Waarom lezen essentieel is om het leven in begrijpen, stelt filmjournalist Gawie Keyser. En daarom is het zo zonde dat het nog maar zo weinig gedaan wordt.

Er is iets vreemds aan de hand
in Nederland. Nederlandse burgers zijn boos, en toch behoudend in het stemhokje. Financieel geograaf Ewald Engelen laat zien dat dat alles te maken heeft met opleidingsniveau.

Voorheen verzoop het voetbalcommentaar in het gejoel en gejuich van overvolle café's. Nu we de eerste fase van het EK noodgedwongen in kleiner gezelschap keken, treedt het in woorden verpakte voetbal juist naar de voorgrond. Er schuilt een vorm van poëzie in.