Maar goed dat ik dit stukje mag schrijven, want uitspreken kan ik het woord niet. Passie. Het doet me denken aan het in hout uitgesneden Xenos-woonaccessoire 'Hoop, Passie, Liefde' dat ik bij een oud-collega op de wc zag staan toen ik er op kraambezoek was. (Het was een huilbaby, zij werd ontslagen en is inmiddels gescheiden). Passie heeft iets van een externe betovering; het stamt niet voor niets uit de bijbel. Een injectie in het hart met religie, succes, paardenliefde of de Mattheus Passion, die een tijdelijk gevoel van euforie oplevert - tot het is uitgewerkt.
Wat meer mensen kunnen gebruiken is bezieling. Bezieling is de innerlijke motivatie die ons in beweging brengt en houdt, ook in tijden van tegenslag. Het is iets dat ieder mens van nature in zich heeft, maar in de loop der jaren wordt ondergesneeuwd door de onzin waarmee we ons dagelijks leven vullen.
We zijn op zoek naar iets dat er is, en er altijd al was. Voordat 'cynisch' zuur en hatelijk betekende, kenden de oude cynici een olifantenpaadje naar geluk, of bezieling of passie – hoe je het wil noemen. Laat alle onzin uit je handen vallen, schuif sociale conventies terzijde, haal diep adem en zie, hoor, doe enkel nog de dingen die de moeite waard zijn. Voor mijn part Xenos-borden zagen.