Leonora van Reijn schreef voor tijdschrift Jan een romantische column over haar bestaan als thuismoeder. Ze verwoordt daarin een luxe die de meeste vrouwen zich niet kunnen permitteren: niet werken, vrolijk een huishouden bestieren en leuke dingen doen.
Breken met het feminisme
Menig feminist zal gruwelen van de column, maar je kunt hem toch als een bevrijdingsverhaal lezen. Leonora van Reijn bevrijdt zich van de jaren-'60 idealen volgens welke de vrouw zich beperkt voelt in het huishouden en haar huwelijk en een plek in de maatschappij wenst te vervullen. Zij breekt ook met het feminisme van de jaren-'90 waarin carrière en prestatie zo belangrijk werden ('een goede meid is op haar toekomst voorbereid') en die rechtsfilosoof Nanda Oudejans in zekere zin representeert.
Bijdrage aan publiek debat
Nanda Oudejans laakt het hedonisme van Leonora van Reijn en wijst haar op de plicht iets voor de maatschappij te doen. Die kritiek is scherp en deels terecht. Tegelijkertijd kun je ook stellen dat Leonora van Reijn met haar column een prima bijdrage levert aan het publiek debat over de vrouw en het feminisme.
Afwijzen van de 'I want it all'-cultuur
Ik denk dat huidige vrouwen (velen, niet allemaal) van rond de 30 en 40 tamelijk veel op hun bord hebben liggen. Leonora van Reijn neemt afscheid van deze 'I want it all'-cultuur die typerend is voor deze generatie vrouwen. Haar feminisme is precies het afwijzen van de totaliteitsdwang van veel vrouwen: én leuke dingen doen, én serieus werken, én het moederschap, én vrienden, én goede gesprekken, én seks, én kunst, enzovoort.
Glossy zelfbeeld vs. de harde realiteit
Het conservatisme van Leonora van Reijn zet een rem op het én-én ideaal dat vrouwen, veel meer dan mannen denk ik, nastreven. Of zij helemaal slaagt is trouwens een tweede. Haar glossy zelfbeeld zal weleens botsen met de harde realiteit van opruimen, opvoeden en een huwelijk met een carrière-man.