Het is weer vakantietijd. Heel Nederland trekt weg van huis. Een vliegreis naar Marokko is vandaag de dag goedkoper dan de trein naar Groningen.

De vakantiereis lijkt een nieuw mensenrecht te zijn. We zoeken de ongerepte natuur op, bezoeken een tempel en gaan met de lokale bevolking op de foto; ook als je zelf niet op vakantie bent krijg je het dankzij de sociale media allemaal mee. Wij, moderne toeristen, zijn op zoek naar avontuur, unieke ervaringen en authenticiteit. Vaak tegen beter weten in.

De tekst gaat verder onder de foto.

De term 'toerist' komt pas sinds 1800 voor in het woordenboek. Voor die tijd was reizen een noodzakelijk kwaad en slechts voor een zeer kleine minderheid. Met de burgerlijke en industriële revolutie werd het toerisme geboren. Hoewel er een duidelijk onderscheid was tussen de toerist, die wil ontspannen, in gezelschap gaat en zekerheid wil, en de reiziger, die wil ontdekken, autonoom is en avontuur zoekt, vervaagt dit verschil. Een verzorgde maar avontuurlijke groepsreis naar Zimbabwe is tegenwoordig heel normaal.

De vraag is hoe avontuurlijk, uniek en authentiek onze huidige vakantiereizen daadwerkelijk zijn. Wij willen wel avontuur, maar wel verzorgd, comfortabel en zonder (veel) risico's. Tijdens de reis in Cambodja verblijven we bij voorkeur toch in het Westers vakantiehuisje mét airco. Vele anderen gingen ons voor, waar we ook naartoe gaan. We hoeven maar even te googelen op afbeeldingen om er achter te komen dat het bezoek aan die bijzondere tempel in het oerwoud toch niet zo uniek was als we hadden gedacht – of wilden denken.

Als toerist houden we onszelf graag voor de gek. Zou de lokale bevolking ook in traditionele klederdracht lopen en zich zo gedragen als wij niet zouden komen?

meer weten?

"De toerist maakt kapot wat hij zoekt door het te vinden" aldus de Duitse auteur Hans Magnus Enzensberger.