Wat doe je als je iets wilt verbieden, maar dat niet hardop durft te zeggen? Omdat je geen zeikerd wilt zijn, of niet preuts wilt overkomen. Een slimme strategie is dan aanverwante zaken verbieden, liefst onder het mom van veiligheid en eigen bestwil. Sekswerkers weten daar alles van.
In Nederland is sekswerk zogenaamd legaal. Met vergunning mag je seksuele diensten aanbieden. Daar is ook alles meegezegd. Het verkrijgen van een vergunning is bijkans onmogelijk en overheden doen er alles aan om bestaande vergunningen in te dammen. Zo verdwenen er in Amsterdam veel legale werkplekken op de Wallen en werd in Utrecht het Zandpad gesloten. Gemeentes mogen zelf beslissen over vergunningen, en in de praktijk betekent dat: liever nul.
Wanneer je zonder vergunning aan de slag gaat, werk je illegaal. Dat is niet hetzelfde als gedwongen. Toch doet de regering of dat het geval is, om zo sekswerk te verbieden zonder hardop te zeggen dat ze het willen verbieden.
Christelijke partijen zijn tegen prostitutie. De VVD is dat niet per definitie, maar ook daar én bij D66 zitten politici die sekswerk liever niet zien. De huidige wetgeving stelt daarom dat ze uitbuiting wil tegengaan. Een logische manier om dat te doen is sekswerk decriminaliseren: als je de juridische en economische positie van sekswerkers versterkt, zijn ze immers minder vatbaar voor louche praktijken. Ons kabinet rechts-met-de-kerk doet echter het tegenovergestelde.
Momenteel loopt er een internetconsultatie (bedoeld om burgers suggesties te laten doen voor verbetering van wet- en regelgeving die in voorbereiding is) op het zogeheten pooierverbod. In de toelichting staat:
'Prostituees die in de niet vergunde branche werkzaam zijn worden vaak op enige wijze gefaciliteerd bij de uitoefening van hun activiteiten door personen die hier financieel voordeel uit halen. Uit onderzoek blijkt dat de volgende spelers kunnen worden onderscheiden bij informele prostitutie: eigenaren van panden, kamerverhuurders(exploitanten), horeca-exploitanten, personen die optreden als beschermer/geldbewaarder, bodyguards, snorders, loopjongens en boekhouders' (p. 8).
Opvallende afwezige in dit rijtje zijn… daadwerkelijke pooiers. Dat woord roept een beeld op van gemene mannen die 'hun meisjes' slaan en al hun geld inpikken. In werkelijkheid gaat het dus deels om mensen die juist de veiligheid van sekswerkers vergroten (bodyguards en chauffeurs).
Onder de nieuwe wet vallen ook:
'activiteiten als het beschikbaar stellen of faciliteren van websites of andere media voor advertenties voor niet vergunde prostitutie, kamerverhuur voor onvergunde prostitutie, het verrichten van vervoersdiensten en het verrichten van bodyguardwerkzaamheden' (p. 9).
Tekst loopt door onder de afbeelding.