We willen minder vluchtelingen, maar we bombarderen wel verder. Iedereen is gelijk, mensenrechten zijn universeel, maar je levensgeluk hangt samen met het toeval van je geboorteplaats. We zijn nu eenmaal hier geboren, dus hebben we het recht anderen buiten de deur te houden. Om onze vrijheid te bewaren hebben we sterkere grenzen nodig.
Aannames en tegenstrijdigheden
Het menselijk denken hangt van aannames en tegenstrijdigheden aan elkaar, dat van filosofen niet uitgezonderd. Theorieën van rechtvaardigheid, in de regel quasi-theoretische verhandelingen over gedwongen herverdeling van goederen door de regering van een natiestaat, gaan klakkeloos uit van de legitimiteit van die natiestaat. Dit is een probleem, omdat die legitimiteit geen logische of filosofische basis heeft.
Belasting betalen voor bommen
Hetzelfde geldt voor volksvertegenwoordiging middels parlementair democratie. Binnen een geografische zone geboren worden betekent onderdeel zijn van een abstracte reïficatie. In ons geval van het Nederlandse Volk. Daarbij horen specifieke rechten en plichten: iedere vier jaar naar de stembus en braaf belasting betalen voor bommen op Syrië, al zou je daar tegen hebben gestemd, was die mogelijkheid er geweest.
Pionnen in een natievorming schaakspel
Toch doen we het telkens weer, zonder al te veel gemekker. Want het is nu eenmaal hoe het is, er zal wel een plan achter zitten. Ofwel handelen als individuen met een particulier geweten, ofwel accepteren dat de geboorteloterij ons reduceert tot pionnen in een natievormig schaakspel. Dat is de werkelijke keuze waar het migratievraagstuk ons voor stelt.
'Hetzelfde geldt voor volksvertegenwoordiging middels parlementair democratie'. Eerder schreef Andrea Speijer-Beek over dat onderwerp voor Vrijheid Zonder Maar.