Het mannelijk orgasme is de kers op de taart. Voor de meeste hetero's geldt: het is pas over, als het stijve lid zingt. Ejaculatie bezegelt de daad: zonder gespuit uit de fluit tellen sommigen het niet eens als seks. Met zoveel druk op de ketel kan de man niet anders dan soms bezwijken en maar doen alsof. Hoe vaak hij dat doet, is echter nauwelijks bekend.


Van vrouwen weten we dat wel. In 1976 legde Shere Hite aan meer dan 3.000 Amerikaanse vrouwen een vragenlijst over seks voor. Het onderzoek bevestigde wat veel vrouwen intuïtief al wisten: klaarkomen is helemaal niet moeilijk, zolang je het in je eentje doet. Het grote probleem ontstaat bij penis-in-vagina-seks. Hite vroeg deze vrouwen ook of ze wel eens een orgasme veinzen. Meer dan de helft antwoordde bevestigend.

Voor de meeste hetero’s geldt: het is pas over, als het stijve lid zingt. Met zoveel druk op de ketel kan de man niet anders dan soms bezwijken en maar doen alsof.

Die vraag is daarna nog veel vaker aan heterovrouwen voorgelegd. De percentages lopen een beetje uiteen, maar zitten steeds tussen de 50 en 65 procent. Dat zijn hoge aantallen en het is dan ook niet gek dat onderzoekers diep in de materie zijn gedoken (al hebben ze, zoals zo vaak, bi- en lesbische vrouwen genegeerd). Uit zulk onderzoek weten we bijvoorbeeld dat vrouwen vaker veinzen als ze denken dat hun man vreemdgaat en dat fakende vrouwen minder met andere mannen flirten. Dat zou erop kunnen wijzen dat vrouwen liegen als teken van commitment zien, namelijk als een manier om hun partner te behouden door te doen alsof ze geweldig lekker door hem bevredigd worden.

Er ligt een berg aan onderzoek naar motivaties van heterovrouwen om een orgasme te simuleren. Deze redenen zijn samen te vatten in vier clusters, zoals een Amerikaanse studie voorstelt. 'Altruïstisch bedrog' betekent dat een orgasme nagebootst wordt om de gevoelens van de man te sparen. Dit komt het meeste voor. Angst en onzekerheid spelen ook mee: vrouwen faken om te voorkomen dat ze zich schamen of denken dat er iets mis met hen is.

Opvallend is het cluster 'verhoogde opwinding': door te fingeren word je zelf ook meer opgewonden. Ook opmerkelijk is dat de reden die media vaak noemen, volgens dit onderzoek het minst verklaart waarom vrouwen faken: 'seksuele schorsing', oftewel een orgasme voorwenden zodat de seks voorbij is. Overigens spelen bij gebeft worden andere redenen een rol. Daar wordt veel toneelgespeeld omdat de vrouw zich ongemakkelijk voelt en hyperzelfbewust is.

Shere Hite is een feminist. Haar onderzoek was ingegeven door activistische redenen. Vrouwen groeiden (en groeien) op met verkeerde beelden over seks. In populaire cultuur zien we vrouwen klaarkomen van penis-in-vagina-seks, vaak ook nog eens op hetzelfde moment als de man. Dat is echt een unicum, maar het wordt ons gepresenteerd als 'normaal'. Vrouwen zijn bovendien slecht in het identificeren van hun eigen een orgasme. Bij ons ontbreekt een makkelijk herkenbaar 'motorisch symptoom' als de ejaculatie. Daardoor zijn er vrouwen die pas later ontdekken dat ze eerder niet echt klaargekomen waren.

© Brainwash

Dat ontbreken van objectieve orgasmeverschijnselen maakt het ook makkelijker die vage symptomen te veinzen. Bij mannen is dat moeilijker, maar niet onmogelijk. Zeker niet als er condooms in het spel zijn.

Er zijn bovendien genoeg redenen voor de heteroman om een orgasme voor te wenden, bijvoorbeeld alle redenen die ook voor vrouwen gelden. Genoeg vrouwen die vragen of het aan hen ligt als een orgasme uitblijft. Genoeg mannen ook die vinden dat het zo wel goed is geweest. Aangezien veruit de meeste mensen ejaculatie beschouwen als het eindsignaal, heeft de man in zekere zin zelfs meer redenen om af te fluiten. Tel daarbij op dat veel mannen last hebben van orgasmestoornissen. In plaats van daar uitgebreid in bed over te gaan babbelen, kan een simpel toneelstukje ongemak wegnemen.

De frequentie waarmee mannen dit doen is helaas weinig onderzocht. Een Amerikaanse studie onder bachelorstudenten uit 2010 komt uit op een kwart van de heteromannen (en de helft van de vrouwen). Ze vroegen ook hoe deze mannen een orgasme nabootsten. Dat deden ze door geluiden te maken, spieren aan te spannen en/of doen alsof ze uitgeput waren. Niet veel anders dan wat vrouwen doen dus. Deze mannen waren overigens eerlijker dan de vrouwen. Een kwart vertelde hun partner naderhand dat ze hadden gelogen, terwijl maar een vijfde van de vrouwen dat deed.

2010 is al tien jaar geleden. Toch blijft het bij een handjevol studies (zoals deze, die uitkomt op 29% onder Amerikaanse mannen tussen 18-29 jaar; of deze die 17% vaststelt onder Amerikaanse en Canadese mannen van dezelfde leeftijd; of deze, waar maar liefst 53% van de deelnemende mannen en 79% van de vrouwen wel eens had gedaan alsof ze klaarkwamen). Die laten trouwens zien dat de motivaties inderdaad weinig verschillen van die van vrouwen (inclusief teleurstelling over de skills van de partner), al geven mannen ook aan dat ze te dronken waren om klaar te komen. Waarom laten onderzoekers dit onderwerp zo links liggen?

Vorig jaar verscheen de Nederlandse vertaling van Invisible Women: Exposing Data Bias in a World Designed for Men, de internationale bestseller van de Britse journalist Caroline Criado Perez. Onze wereld is ingericht op mannen, geïnformeerd door onderzoek uitgevoerd met mannen. Criado Perez betoogt dat dit die wereld onveilig maakt voor vrouwen, een boodschap die ook in de Nederlandse pers veel aandacht kreeg. Maar als het gaat om fakende mannen zitten we met het omgekeerde: wetenschappers zwijgen dit onderwerp bijkans dood.

Is dit omdat de resultaten afbreuk doen aan de mythe dat de man altijd paraat staat om de boel eens flink uit te soppen? Waarschijnlijker is het dat we zoveel onderzoek over vrouwen hebben omdat dit een feministische tegenbeweging was. Vrouwen vroegen aandacht voor het gebrek aan plezier dat zij in bed beleefden met mannen. Dat deze ervaring, in ieder geval voor een deel, wederzijds blijkt, moet ons toch achter de oren doen krabben over de gebrekkige verenigbaarheid van hetero's tijdens de seks.