Artikelen

Je zou het op het eerste gezicht misschien niet zeggen, maar als je goed kijkt gaan de scherpste maatschappelijke discussies van het afgelopen jaar allemaal over hetzelfde: machtsongelijkheid. Jannet Vaessen, directeur van Women Inc. maakt de balans op.

Als verzorgingstehuis Tuindorp-Oost in Utrecht met groeiende leegstand en bezuinigingen te maken krijgt, grijpt de directie tweeënhalf jaar geleden in. Ongebruikte ouderenwoningen worden verhuurd aan jonge starters. Cuno Balfoort (28) is een van hen. Dit is wat hij de afgelopen jaren leerden.

De dood en belasting zijn de enige zekerheden in het leven, werd lang gedacht. Maar gerontoloog Aubrey de Grey trekt die tegelwijsheid nu in twijfel. Hij laat zien dat ouderdom een ziekte is. En ziektes, die kunnen genezen worden.

Het Witte Huis, het Colosseum, de Big Ben en de Taj Mahal: allemaal opgeblazen door terroristen. Manhattan? Overspoeld door een vloedgolf. Los Angeles? Weggezonken in een zinkgat. São Paulo? Niets meer van over. Waar komt onze fascinatie met verwoesting toch vandaag, vraagt kunstjournalist Thomas van Huut zich af.

In groep 8, aan het eind van de basisschool, kreeg historicus Josephine van den Bent. Vanaf dat moment zit ze in de bovenmatig witte, hoogopgeleide bubbel die ze nu nog steeds bewoont. Tijd voor verandering.

Vrieskou en wintersport: niet aan Stephan Sanders besteed, zo sprak hij met zichzelf af. Tot hij in de wintersporters de verzinnebeelding zag van de reikende mens, de mens die in staat is zichzelf te overstijgen.

Het Oxfam-seksfeesten op Haïti doen bij mij filmjournalist Gawie Keyser de haren rijzen. Niet zozeer vanwege de omvang van de vergrijpen van de hulpverleners, maar doordat de geest van hém zo nadrukkelijk aanwezig is: de witte man die in de uithoeken van een 'rampenland' compleet los raakt van 'de beschaving'. En precies dat is ook het verhaal van klassieker Apocalypse Now.

Mijn leven is van mij, wordt vaak gedacht. Je kunt er van maken wat je wilt. Dat is niet zo, stelt theatermaker Laura van Dolron. En dat is ook helemaal niet erg.

Het is niet genoeg om de Iraanse vrouwen moedig te vinden. Ze zouden een inspiratiebron moeten zijn om zelf de barricades op te gaan.

Nu 2018 nog maar net is begonnen, is er in Amerika een nieuwe hashtag die de vanzelfsprekendheden van mannen met geld en macht aan het wankelen brengt: #NeverAgain. Dit is de kracht van de scholieren die in Amerika strijden voor hervorming van wapenwetgeving.

Een boek over vooroordelen, onhebbelijkheid en angst. Over vermeende tegenstellingen tussen homo- en heteroseksualiteit, migrant en westerling, en moslim en ongelovige. Wie weet, de nieuwe roman van filosoof Jannah Loontjens, speelt in de nadagen van de aanslag op Charlie Hebdo en houdt je een spiegel voor.

Een op de drie personen beweren liefde op het eerste gezicht te hebben ervaren. Wetenschappers betwijfelen dat. Als er al sprake van is, dan is het toch zeker lust op het eerste gezicht.

Jaarlijks gaan miljarden euro's naar de productie van kennis, en tegelijk hebben we geen idee wat het is. Filosoof Job de Grefte doet een aanzet.

Carpe diem. Pluk de dag. In de 2.000 jaar dat het gezegde nu op aarde is, heeft het behoorlijk aan betekenis ingeboet, stelt criticus Roman Krznaric. Het is gekaapt door commercie en mindfulness-industrie. Tijd voor herovering, tijd om weer echt de dag te leren plukken.

We leven in een tijd van problemen van een onvoorstelbare omvang: klimaatverandering, economische ongelijkheid en dreigende (nucleaire) oorlog. Naomi Klein doet een aanzet tot oplossingen.

Filosoof Awee Prins werd bekend met de bestseller Uit Verveling, maar schreef - voor kinderen tussen de 6 en 96 jaar oud- ook een kinderboek. 'Er wordt wel eens gezegd dat de jeugd de afdeling research en development is, alsof het een voorbereiding is op het volwassen leven. Dat is zo’n onzin. We moeten het kinderlijk denken blijven koesteren.'

We moeten stoppen met het onderwijzen van kennis, zijn internetondernemer en oprichter van handelsplatform Alibaba, Jack Ma op het World Economic Forum. Socioloog Ruben Jacobs zet een aantal kritische kantteken.

Een leven moet avontuurlijk zijn, het moet geleefd worden als een goed verhaal, een goede film. Verre reizen, de zoektocht naar de ware... Het geeft de belofte van een authentiek en vrij leven. Maar dat is een illusie.