Artikelen

Gewoon. Bloot. blijkt 'reuze mee te vallen', maar dit controversiële nieuwe televisieprogramma voor kinderen roept vragen op over hoe we omgaan met vrijheid en gevoelens van schaamte.

What a time to be alive voor een mediawetenschapper die vakken doceert over mediadiversiteit en representatie. Hoewel Reza Kartosen-Wong al 25 jaar best veel om handen heeft. We spraken de universitair docent, publicist en kinderboekenschrijver over de publieke omroep, de toeslagenaffaire en anti-Aziatisch racisme. En hij vertelt welk boek je nu moet lezen.

Lang zijn journalist en activist Aynouk Tan en facilitator Sorab Roustayar op zoek geweest naar hun identiteit, naar wat hen definieert. Nu weten ze: geen label kan ooit recht doen aan wie ze zijn.

De lente valt je extra op, als je de kleurrijke iPad-tekeningen van kunstenaar David Hockney hebt gezien. De lente kunnen ze in ieder geval niet stoppen. Of toch wel?

De verkiezingen zitten er weer op, de kiezers hebben gesproken. Maar wat hebben zij precies gezegd? We vragen het Matthijs Rooduijn, politicoloog aan de Universiteit van Amsterdam, die onderzoek doet naar kiezersopvattingen, radicaal-rechts en polarisatie. We spreken hem over de winst van rechts, het verlies op links en de groei van radicaal-rechts.

Jonge mooie mannen die zich onsterfelijk wanen, die het leven op alle mogelijke manieren vieren en vereren, en die vervolgens getroffen worden door een mysterieuze ziekte. De recente serie It's A Sin brengt de aidsepidemie in Londen hartverscheurend in beeld en laat zien hoe de strijd tegen hiv en aids tegelijkertijd een strijd tegen stigma, schaamte en homofobie is. Ook in Nederland was dat zo.

Twaalf jaar lang werkte ze in de schuldhulpverlening. Ze zag hoe protocollen en regelgeving tekortschieten, én ontdekte wat wel werkt. Van bestraffen naar bemoedigen, en altijd op zoek naar verbinding. Een gesprek met Jurenne Hooi.

Voorheen twijfelde hij nooit: historicus en oud-politicus Zihni Özdil. Zo overtuigd was hij van zijn eigen gelijk. Tot hij tegen een burn-out aanliep.

Nikki Dekker is nog steeds een zwevende kiezer. Met vrienden fantaseert zij over een stelsel waarbij we tien punten zouden hebben; zes punten voor die partij, drie voor die andere, en een voor de laatste.

'Ze hebben mijn wil niet kunnen breken', zegt Mardjan Seighali over haar tijd in een Iraanse gevangenis. Ze werd als zeventienjarige vastgezet en gemarteld omdat ze tegen de onderdrukking van het gewelddadige regime streed. In 1990 vluchtte ze naar Nederland. Het heeft tijd gekost voordat ze haar eigen geschiedenis kon omarmen, maar in haar recent verschenen boek Tot op de dag tekent ze haar verhaal op. En nog altijd zet ze zich iedere dag in voor een de meest kostbare dingen die we bezitten: de vrijheid.

Er valt komende week écht wat te kiezen, stelt het Centraal Planbureau. Mooi, want er staat veel op het spel. Veertig jaar van marktgedreven mondialisering heeft ertoe geleid dat de ongelijkheid toeneemt, de democratie wankelt en veel mensen groot wantrouwen koesteren tegen politiek Den Haag.

De aloude televisiesoap is al lang teloor gegaan, maar melodrama kenmerkt ons leven onverminderd, getuige de storm die is losgebarsten na het Oprah Winfrey-interview met Prins Harry en zijn vrouw Meghan Markle.

Vrouwen zijn geneigd om te krabben, om elkaar naar beneden te halen, valt schrijver en feminist Milou Deelen op. Waarom is dat zo, vraagt ze zich in Brainwash Talks af. En: hoe komen we daar los van?

Straks kunnen we hopelijk weer eindelijk weer naar een festival. Laten we dan niet alleen feesten, maar tegelijk ook experimenteren met een ander manier van leven. We moeten wel.

We leven in de eenzaamste eeuw ooit, stelt econoom en schrijver Noreena Hertz. En een samenleving waarin mensen eenzaam zijn, loopt het risico dat mensen minder tolerant zijn naar anderen

Deze week stond schrijfster, presentatrice Nadia Zerouali als kiezer tegenover Geert Wilders in het RTL-verkiezingsdebat. Waarom ziet u mij als tweederangsburger, vroeg ze de politicus. En: ze nodigde Wilders uit voor een bordje couscous. 'Ik neem wel een gehaktbal mee', antwoorde die laatste. Zerouali over couscous mét gehaktballen.

Je schrijft om gelezen te worden. Hoewel ik hard roep dat impact belangrijker is dan bereik, ontkom ook ik niet aan cijfergeilheid. Dus toen de persvoorlichter van de Universiteit Utrecht me honderdduizenden lezers voor de neus hield, hapte ik gretig toe. Mijn ervaring eindigde in een teleurstelling, en in een les.

Hoe hebben we zo eenzaam kunnen worden? En wat kunnen we leren van filosofen en kunstenaars over de menselijke behoefte aan verbinding in tijden van afstand en isolatie? Op het Brainwash Festival over Collective Loneliness was filosoof Marjan Slob te gast. Hieronder lees je haar column.